zondag 26 oktober 2014

Keukenpoëzie bij het slachten van een pompoen

'Vergaand', verzuchtte de appel en keek verontwaardigd maar een andere kant uit. Frans Dielissen schreef deze welhaast dichterlijke regels bij de foto.
Keukenpoëzie bij het slachten van een pompoen. Zijn onbeholpen plompheid verraadt in niks het zachte vlees dat het herbergt. Terwijl ik mijn scherpste keukenmes in de pompoen zette, was ik geneigd naar de schuur te lopen voor een zaag.

Ik hou van de herfst en van pompoen. Een pittige pompoensoep verwarmt op gure dagen. Voor onze dochter van twee moet het wat milder zijn en toevallig is ze dol op pasta.
Uit het boek De zilveren lepel pasta (p. 130) maakte ik penne con la zucca. Een sjalotje, pancetta en pompoen langzaam gegaard met witte wijn in de grote Creuset-pan. Penne erbij en fatsoenlijke parmezaanse kaas die mijn schoontante voor ons meebracht uit Italië. Heerlijk.
Voor onze dochter van zes maanden hield ik wat stukjes pompoen achter voor een babyhapje. Haar eerste kennismaking met pompoen én haar eerste hapje dat ze helemaal opat. Leve de pompoen en leve onze lieve kleine smulpapen. 

1 opmerking:

  1. Hoi Nicolien,

    Ik zie dat jij ook nog niet zo lang een foodblog hebt. Zelf ben ik er ook sinds vorige maand eentje begonnen. Ik heb me sinds kort bij volrecepten aangemeld en daar vond ik jou! Het leek me leuk om met iemand in contact te komen die ook net begonnen is. Op je blog is geen algemene plaats waar ik een reactie achter kan laten (of ik vind hem niet), vandaar deze plek. Mijn blog gaat namelijk over de Italiaanse keuken. Zou het leuk vinden iets van je te horen.

    Groetjes, Femke

    BeantwoordenVerwijderen